Ik ontplof. Niet een beetje maar heel erg.
Het is zondag…rustdag. Ik vind dat ik na 2 weken ‘Florence
Nightingalen’ wel een rustdag mag hebben. Joris roept me vanmorgen en zegt : “Je mag niet beneden komen”. Ik lig al minder rustig maar laat hem gaan. Joris alleen
in de keuken is eigenlijk vragen om moeilijkheden. Hij wil koffie zetten en zélfs met alle liefde en de goede bedoelingen van ‘m weet ik dat dat fout gaat. Ik geef hem nog een aanwijzing maar laat hem tóch zijn gang gaan.
Een tijdje later roept hij. De tafel is gedekt.
Ik mag komen. Alle broden uit de vriezer liggen op tafel. Alle pakken hagelslag staan erbij en in de la ligt de rest van de hagelslag die eruit is gekukelt toen hij die pakken pakte. De aanrecht lig vol koffie en het apparaat is vies en plakkerig. Ik doen (dan nog) net alsof ik niets zie. Een lekkende thermoskan staat op tafel en de koffie loopt nog net niet mijn laptop in. Ik neem een slok koffie en spuug
die meteen weer uit. Écht heel vies. We praten over koffie zetten en ik leg Joris uit dat er écht minder koffie en meer water in het apparaat moet. Toch ontbijten we redelijk rustig. Als Sophie klaar is stapt ze weg van tafel. Ze duikt op de bank en gaat tv kijken. Joris
en ik gaan de keuken in. Koffiezetapparaat poetsen, aanrecht schrobben, hagels weg stofzuigen uit de la en de vaatwasser opnieuw inrichten omdat Joris alles er omgekeerd, op zijn kop en verkeerd in had gezet. En we halen die spullen uit de vaatwasser die er
helemaal niet in mogen…
Ik zucht….Rustdag?
Dan wil ik in bad. Joris wil mee. We zitten in het schuim, wassen haren en hij blijft even napoedelen als ik eruit ga. “Geen waterballet”, zeg
ik nog terwijl ik naar boven loop. Terwijl ik de trap op loop weet ik dat ik vandaag mijn tweede vergissing bega. Als
ik aangekleed weer beneden kom is het één bende. De randen van het bad zien groen van het zeepsop, de vloer staat blank en Joris is druk aan het poetsen. Wéér
met alle liefde en goede bedoelingen maar ik ontplof. Mega! Ik poets de badkamer, ontsop alles en dweil de vloer.
Rustdag??
Ik kook. Ik ben heel onaardig tegen Joris en boos en schreeuw en tier en ik zie dat hij het maar half snapt. En dat kan mij nu even helemaal niet schelen. Ik ben het zat. Ik ben hem gewoon zat.
En dat maakt me ineens heel verdrietig. Ik weet dat het komt omdat ik hem te lang al in mijn buurt heb. Zonder school, logeren en opvang. En ik weet dat ik dat dus eigenlijk
niet kan. En dat is vedrietigmakend, zo op deze rustdag.
Het maakt me ook boos. Alle politieke berichten
en onrust over PGB’s, mantelzorg en weet ik veel allemaal wat. Terwijl ze daar in Den Haag waarschijnlijk rustig hun croissantjes uit de oven halen, krantje openslaan en glaasje
versgeperst sap drinken, heb ik keuken en badkamer al gesopt en ben gesloopt. En het is nog niet eens middag. Ik heb het onder àl mijn brieven al zo vaak opgeschreven en de
uitnodiging staat nog steeds… Wie daar uit den Haag durft het aan? Laat Mark maar eens een weekje
hier komen. Vers bedje, ontbijt staat klaar en hij mag hier zélfs in bad. Maar dan wel op onze manier!
Zondag
rustdag?
Ik heb een schone keuken en de badkamer glimt. Dát dan weer wel. En ik ga het zo weer eens goedmaken met mijn zoon. Die is op de bank gekropen, naast zijn zus, en hij kijkt me af en toe met een blik vol onbegrip aan. We
maken het goed en dan vertel ik dat we binnenkort een logé krijgen die hij dan met alle liefde en goede bedoelingen mag verwennen. Net zoals hij vandaag voor mij wilde doen.
Stiekem verheug ik me er eigenlijk nu al op! Ben alleen bang dat er wéér niemand komt.
Het koffiezetapparaat is inmiddels droog, de badkamervloer ook. Ik haal weer redelijk rustig adem en neem Joris
mee de keuken in. Samen zetten we een potje vol en ik voel dat ik hem weer aankan. Zondag rustdag? Nee, dat niet. Maar rustig is het wél weer. En da’s voor vandaag wel
even genoeg…..
En dan beginnen we nu de dag gewoon weer opnieuw... Zoiets?